Afscheid nemen

Afscheid nemen van een dierbare overledene is belangrijk voor het rouwproces. Dit geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren. Kijk naar de berichten van olifanten, die nog een tijd bij een overleden groepslid blijven staan en het steeds aanraken alvorens ze als groep weer verder trekken. Maar we kennen ook voorbeelden bij onze huisdieren. Wie kent niet het verhaal van de Japanse hond Hachiko, die zijn baas altijd ’s morgens naar de trein bracht en ’s middags weer ophaalde? Toen zijn baas plotseling op zijn werk overleed na een hartstilstand, bleef Hachiko dagelijks deze routine trouw gedurende de rest van zijn leven. Afscheid heeft hij nooit kunnen nemen; hij bleef wachten op zijn baas.

Een tijdje terug werd ik gebeld door een vriendin, die vertelde, dat ze haar hond had laten inslapen. We hadden het er de laatste tijd vaker over gehad, dat haar oude hond nu toch echt slechter werd en ze wilde daarop goed voorbereid zijn. Graag wilde ze haar hond thuis laten inslapen, zodat haar jongere hond afscheid kon nemen.

WAT IS HET JUISTE MOMENT OM AFSCHEID TE NEMEN?
Vorige week hebben wij onze poes Minoes op 17 jarige leeftijd laten inslapen vanwege ernstige chronische gezondheidsklachten. Een moeilijke beslissing, maar in dit geval vonden we het voor haar de beste keus. Heel bewust hebben we ook Arkane afscheid laten nemen en dat heeft ze ook uitgebreid gedaan. Er is een leeg plekje op de bank, maar we er blijven mooie herinneringen aan de tijd met haar.
In de jaren dat ik werkzaam was als dierenarts, heb ik regelmatig te maken gehad met dieren in de laatste levensfase. Elke eigenaar zit met hetzelfde dilemma: ‘wat is het juiste tijdstip om afscheid te nemen van mijn hond?’. Vaak gaf de eigenaar aan, dat hij het liefst had, dat zijn hond ’s morgens gewoon dood in zijn mandje lag. Dit snap ik wel, maar dat is echt niet altijd de beste optie voor het dier. Als een dier heel veel pijn heeft of erg benauwd is, wil je hem niet die laatste lijdensweg laten gaan en kan euthanasie verlichting en rust brengen.

WAT IS LEVENSKWALITEIT?
De kwaliteit van leven voor de hond zal hier dus bepalend in zijn. Hoe weet je nu of er nog genoeg levenskwaliteit is voor je hond om verder te willen leven?
Als eigenaar ken je je hond. Een gezonde huishond eet, drinkt, is vrolijk en vriendelijk. Wanneer je hond in de laatste levensfase zit zijn dit criteria, die je in de gaten kunt houden. De eerste 2 zijn niet moeilijk in te schatten. Maar vrolijk zijn is een moeilijk begrip. Oudere honden zijn sowieso minder springerig en actief. Je kunt wel kijken naar de ogen. Zijn ze nog helder en alert of zie je berusting….en wil de hond echt niet meer overeind komen of zoekt hij steeds een rustig plekje op? Als een altijd vriendelijke hond snauwerig wordt, kan het zijn, dat hij pijn heeft bijvoorbeeld door artrose van de gewrichten.

HOE BEZORG JE JE OUDE HOND NOG EEN FIJNE TIJD?
Als Bowentherapeut bespreek ik altijd met de mensen hoe ze hun hond nog een fijne oude dag kunnen bezorgen. In het algemeen is het voor oudere honden prettig om veel te kunnen slapen in een rustige omgeving en niet teveel veranderingen en hectiek. Ze zijn gebaat bij korte wandelingen met veel snuffeltijd. Ook merk je dat ze niet graag meer alleen gelaten worden. Ik adviseer vaak om de hond regelmatig een Bowen behandeling te laten geven. Deze behandeling zorgt voor ontspanning van het bindweefsel en de spieren, waardoor stijfheid en pijnlijkheid verminderen. Je merkt aan de hond, dat hij zich prettiger voelt. Wordt de pijn erger kan het nodig zijn extra pijnstillers te geven naast een Bowenbehandeling.

EN TOEN WAS HET ZOVER....
Mijn vriendin had weloverwogen het moment bepaald, waarop de dierenarts kwam en ze vertelde, dat het een droevig, maar mooi einde was voor haar hond. Ze had er ook helemaal vrede mee.
Haar jonge hond was erbij in de bench en kon alles volgen. De oude hond is heel rustig ingeslapen. Toen de dierenarts weer weg was, heeft ze haar jonge hond erbij gelaten. De jonge hond ging naar de overleden hond toe en maakte de ogen, oren en de bek schoon van de oudere hond, zoals ze al langer deed. Toen realiseerde ze zich, dat de jonge hond de oude hond de laatste tijd steeds meer was gaan verzorgen. De jonge hond heeft afscheid kunnen nemen en is niet naderhand blijven zoeken. Mijn vriendin was blij met de beslissing om het op deze manier te doen en dankbaar, dat de dierenarts hierin mee wilde gaan.

Wil je van gedachten wisselen over de ondersteuning van je oudere hond of over zo’n moeilijke beslissing als het laten inslapen van je hond, neem dan gerust contact met me op of vraag bij je eigen dierenarts naar het boekje ‘Zijn we niet te vroeg?’ geschreven door dierenarts: Hugo van Duijn.